Hocanın iyi niyetinden şüphem gerçekten yok fakat hocayla olmayacağı aşikar. Oyun mentalitesi, denemeye çalıştıkları, oluşturduğu sistem bize göre değil. Söylediği veya yaptığı açıklamalar ile sahaya yansıyan görüntü bambaşka.
Hocanın kazandığı maçlarda keyif vermiyor. Kaybettiğimiz maçlar ızdırap oluyor. Muçiyi en çok isteyen kendiydi ama orjinal 10 numara çocuğu sol kanat oynatmaya çalışıyor. Takımda kanat yok dikine oynamak yerine sürekli kanatlardan deniyoruz. Aboubakarın artık ahı gitmiş vahı kalmış ne kafa olarak ne fiziksel olarak burada değil sürekli kurtarıcı olarak onu deniyoruz.
Kazandığımız her maç aynı. Ya semih ya muçi yada bir başkası bireysel olarak skor alırsa tutuyoruz skoru, kazanıyoruz. Bireysel olarak gol bulamadığımız her maç kitleniyoruz. Rezalet bir sezon geçiyoruz hocanın elinde sihirli değnek yok bir anda herşeyi değiştirmesini bekleyemeyiz fakat gelişen veya gelişmeye çalışan bir oyun göremiyoruz. Geleceğe dair umutlar azalıyor.