Her devrin ve her taraftarın kendine göre unutulmazları var. Benimle Beşiktaş özelinde;
* Babamın beni ilk maça goturüşü, yeni açık köşede eski çarşı ile beraber izleyişim. '89 tsyd kupası, bjk-gs: 3-1 ( insanların neden oturmadığına anlama verememiştim
).
*'90 şampiyonluk maçında feneri yenip staddan saatlerce çikmayışım,
* '91 Şampiyonluk maçında feneri, '92 şampiyonluk maçında galatasarayı yenerken yine aynı yeni açık kösede çıldırışım,
*sergen attı sampiyonluk geldi,
* liverpool ile ilk maç, ve benzeri bir sürü zafer, huzün.
*gençlerbirliği kapanış maçı........
*yıkımdan az evvel, kapanmadan oglumu müzeye götürüp , belki bir daha açtırmazlar stadımızı diye içten içe korkarak bir sürü fotoğraf çekmem.
*3-4 defa inşaatı izlemek ve inanmak için şehir dışından gelip beleştepede ve gaziler büfede saatlerce izlemem ve kendimce bekçilik yapmam,
* ...........şu çatı kalktı ya, daha neler olacak neler.....
*artık kıbrıstayım, ama burada da bir grup var. Artık 2 haftada bir cuma gidip pazar döneceğiz. İki haftada bir yuvaya gelip, maç bitince tekrar gurbete döneceğiz.
* çatı kalkar, iş biter.
Başta fikret ve çebi baskan olmak üzere, ter döken her emekçiye, mektup yazan her sevdalıya, yanından geçerken veya buralarda sürekli takip edip bekçilik yapan her gonüldaşa hayırlı ve uğurlu olsun.
Bilge bir kuş iki haftada bir yıkılma diyecek, binlerce özgür ruh gönlüne esen tezahuratları yapacağı yuvasına kavusacak.
(Yalnız,çok küfretmeyin arkadaşlar.. bizim biletler yanmasın sonra
)
