dün taraftar maça tribünler yerine sahanın içinde başlamayı tercih etti. ilk yarıyı oldukça yüksek bir tempo ile rakibi baskılayarak geçirdik. derecelendirmek gerekirse gole kadar olan bölüm, gol ile ilk yarının son düdüğü arası ve ikinci yarı olarak üç kademe belirleyebiliriz.
ilk iki kademede sessizlikte bile muhatabını boğan bir atmosfer mevcuttu. seyirci sayısı ya da katılım oranı düştüğünde belirginleşen marazlar sona ermemesine rağmen, tribünlerin oyunun içinde oluşu bunların etkisini azalttı. kontrolün bir kısmının marş söyleyen gruplardan alınması onlar arasındaki uyumsuzluğun yansımalarını inceltince çoğumuz deplasman takımının gol yiyeceği dakikayı beklemeye başladık. böyle ortamlarda beşiktaşlı oyuncuların sahadaki varlığı takımın 1-0 öne geçmesi için uygulanan prosedüre ait ufak bir detaya dönüşüyor; fakat 1-0'dan sonraki sürecin tüm yükü genellikle oyuncuların omuzlarına bırakılıyor. dün de skor bulunduktan sonraki yaklaşık on dakikalık bölüm haricinde tüm iş oyunculara yüklendi, tribünler ilk 45 dakikayı önde kapatmanın stattan ayrılmak için yeterli olduğuna kanaat getirmişlerdi.
maça, iyi bir destek ve yüksek ıslık konsantrasyonu sağlanarak başlandı. saha ile olan etkileşim üst seviyedeydi; bunun tribünler arası iletişimi olumsuz etkilediğini söyleyebilirim, fakat tribün performansının iyileşmesi 'müşabih aksiliklerin teferruat addedilmesine' yol açıyor. ayrıca katılım düşükken de tribünler arası uyumun pek üst seviyelerde olmadığını eklemek lazım. yine bir taraf "musalla" derken, diğer taraf "ölümüne" diye bastırabiliyor; marşlara katılımın ilgisizlik değil ıslık nedeniyle düşmesinin atmosferde olumsuz bir tesir yarattığını söylemek güç. aynı sebeplerden dolayı ilk yarı boyunca birçok karşılıksız denemeye rastladık, takımı atağa çıkarma mahiyetindeki uğraşlar genellikle "yöresel faaliyet" olmakla sınırlı kaldı, fakat özellikle gole kadar olan bölümde üst seviyede örnekler vermeyi başardık. 1-0'ın ardından çoğunluk görevini skoru korumak olarak belirledi, en azından ilk yarı sonuna dek böyle gözüktü.
ikinci yarı ise beşiktaş taraftarı sahadan çekilmiş, hatta bu çekilmeyi daha önce rastladıklarımıza benzer şekilde salonlarındaki kanepeye değin yapmış gibiydi, ellerinde çay ya da kahve ile sıcak koltuklarında maçın bitmesini beklediler; arada çok ısrar edilirse balkona çıkıp birkaç tezahürata katkı sağladılar, bazıları göz ardı edilemeyecek ölçüde güzeldi. on beş dakikalık arada böyle kapsamlı eve dönüşlerin nasıl planlandığını çözmek zor. öyle ki taraftarı tribüne döndürmek için "ille hasan" bile söylendi, ama kimse oralı olmadı. ikinci yarının ortalarına doğru "gücüne güç katmaya geldik" ile ateşlenen yöresel faaliyetler golden sonra "karanlık kuruldu geceye" ile zirveye ulaştı ve nihayet yetmişinci dakikaların sonunda "sevemez kimse seni" vasıtasıyla tüm stada yayıldı. eğrisi, doğrusu yaklaşık 10 dakikalık bu birliktelik bile "iyi ki beşiktaşlıyım." dedirtecek etkiye sahipti; elinde çay, kahve ile televizyon başında takımını destekleyen taraftar ne kadar evindeyse biz de o kadar evimizdeydik. son bölüm jenerikle geçti, ilkten "gündoğdu" serpiştirilip kapanış yapıldı; ardından teknik ekip tanıtıldı, karşılaşmanın hakeminin her verdiği karar yoğun ıslıklarla parsellenip kulağı çınlatıldı.
eleştirilecek çok şey mevcut. neticede taraftarın da, teknik ekibin de, oyuncuların da, hatta başkanın da gözünün üstünde kaşı var. olmayanı oldu sayıp kurguladıklarımız dışında olanı da değerlendireceğiz. bu haftanın olanı 3 puan ve geleceğe dair umutların yeşermesiydi; belki hibrit patates fikrimiz suya düşecek, ama yerine uyumlu takım ve güzel oyun fantezilerimizi koyabiliriz. sonraki maç yüz yıllık aranın ardından, vadesi dolmayanlar mutlaka statta yerini alsın; bir ayağınız zaten çukurda olacak, ikincisini de "çukur"a alıştırın.
kayserispor karşılaşması için yapılan anket sonuçlandı, forum üyelerinin bu maç için beşiktaş tribünlerine verdikleri puan: 5/10
