2 yıl 10 ay süren inşaatı yer yer heyecanla, yer yer sabırsızlıkla, yer yer kızgınlıkla takip ettik. ancak bir hayalimiz vardı: yuvamıza dönecektik. eskisi gibi semtten stada 10 dakikada yürüyecek, maçtan sonra yürüyerek evimizde olacaktık.
şairler parkı, ağaçlı yol, turnikeler ve mabet. dün rüya gibi bir gündü. uzun uzun anlatmaya sayfalar yetmez. ancak ben de sizler gibi, objektif bir biçimde fikirlerimi aktaracağım:
- maçı kapalı üst, orta blokta seyrettim. herkes olması gerektiği gibi yerine oturuyordu. yerime geçince yanımdaki insanlarla tanıştım. beraber şampiyonluğa kenetlendik. yanımdakiler de kombineli olduğu için artık her maçı beraber seyredeceğiz. bu değişik bir yenilik oldu mesela.
- akustik gürültü anlamında iyi ancak marş konusunda eski kapalıyı aradım. örneğin; alt katı görememek bütünlüğü bozuyor. ancak dediğim gibi, rakibi ve hakemi etki altına alabileceğimiz bir yuvamız var artık. zira maçın ikinci yarısındaki ıslık çılgınlığında ayak bastığım prekastlar dahi titriyordu.
- tv yayınını henüz izleyemedim (özet hariç). olur da maçın tamamını bulabilirsem izlemeyi çok isterim. zira birçok kişi sesin televizyona kötü-kısık gittiğini söylüyor. merak ettiğim 3-4 an var. o anlarda sesin nasıl olduğunu merak ediyorum. ama evet, lig tv sesle oynamıştır muhakkak.
- en büyük tribün yeni açık olsa da, en muazzam ses kesinlikle eski açıktan çıkıyor. bunun sebebini bilmiyorum. fiziken bir açıklaması vardır. eski açık kenetlenirse büyük tribün yapar. ben bu etkiyi yeni açıktan bekliyordum. yeni açık da gayet iyiydi ancak bilemiyorum, eski açıktan çok etkilendim. tüm stada helal olsun. bizim sesimiz nasıl çıktı onu bilemiyorum. dinlemek lazım bir şekilde.
- stadın birçok eksiği var evet. bunu zaten biliyor ve bekliyorduk. sezon sonuna dek tamamen hazır olur. maçı o meşhur şeffaf membran olmadan tamamladık. güvenlik zafiyeti vardı. kapalıdan çıkmamız 20-25 dakika sürdü. maç başlamadan önce büfe yoğunluktan kırılıyordu. olsun o kadar. nazar boncuğu.
- koltuklara basan görmedim. devre arasında oturduk, maç boyunca önümüzdeki alanda ayakta durduk. bunu görebilmek muhteşemdi. bilinçli olmak güzel şey. bizi çıldırtan bursaspor'a ve hosokağiye toplu küfür edilmedi. maç bitince sahaya manyağın biri atladı, tolga'ya sarıldı ve ıslıklandı. böyle bir şeyden dolayı da ceza yemeyiz herhalde.
- hasret bitti, yuvaya döndük. o günü de gördük. inşaat sürecini takip ederken üzerimizde büyük emeği olan beşiktaş arena ailesine bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. beraber zulümpiyat'a gittik, statla yatıp kalktık, bilgilendik. hala buralardayız ama necmi abiden murat abiye, mabetten ismini bile öğrenemediğim birçok kişiye teşekkür ediyorum.
nice zaferlere inşallah.