yıl 1985 - 1986 Çocuktum ufacıktım Anneannemler Serecenbeyin tam üstünde otururlardı, dolmuş duraklarının o zamanki toplanma yerine yakın, daha gök kafes yoktu ortalıkta ve 7-9 yaş aralığındaki çocukların özgürce sokaklarda oynayabildiği dönemlerdi, Ankaradan İstanbula ziyarete gittiğimizde abimle gezerdik hep, serencebeyden aşağı inerdik mabedimizin oralarda oynardık, dondurma yerdik sahilde balık tutmak için olta atar en son oltayı denize düşürür gelirdik. İlk o zaman mabedimizle tanıştım. etrafında oynadığım mabed tadilattaydı içine girip masumca seyrettim, tuttuğum renklerine aşık olduğum takımımın evine o zaman girdim. daha bir aşık oldum. Barbaros bulvarının kenarında bir park vardı mabedimizi tepeden gören Eti park derlerdi bilmem adı neydi o zaman. böyle boğaza karşı izlerdim, mabedi, o zaman sadece maraton ve numaralının üstü kapalıydı. Ondan sonra hiç giremedim mabedimize inşaattan sonra ise her istanbul ziyaretimde buluşma yerim mabedimizin önüyüdü dolmabahçenin demirlerine oturur avanak otunu yakar derin bir nefes alır biter bitmez burdayım derdim hep.
Şimdi ise bu gün yaklaşıyor ve her an heyecanlanıyorum. Yıllık iznimi mabedimizin açıldığı haftaya denk getirip, maaile stadımıza gelmek için fırsat kolluyorum. Çocuklarıma emaneti layığı ile teslim etmenin gururunu yaşayan bir baba olarak, onların tribünde gücüne güç katmaya geldik diye bağırmasını, Kuyabiye feney diye tezahürat etmelerini Beşiktaş aşkını iliklerine kadar hissetmelerini istiyorum.
@panic13 sende gaza geldim bende içimden geçenleri yazayım dedim.
Anket
