Kimse kusura bakmasın beyler! Aşırı derecede şanslıydık ve bu inanılmaz şansa rağmen çıkamadık. Yani bilin ki hak ettiğimiz şuan bulunduğumuz yerden çok çok daha aşağıdaydı.
Hırvatistan maçında direkler bizim 11 futbolcumuzdan daha fazla iş yaptı. Ama sadece 1 golle adeta yırttık. Normalde Çek maçına çıkarken averajımız -8 falan olabilirdi. Hiçbirşekilde Arnavutluk'u geçemezdik. 2 tane rezalet üstü oyun oynadık. Çek cumhuriyeti maçında 2 pozisyon bulduk ve 2 gol attık. Adamlar bizden çok daha iyi oynadı 1 topları direkten döndü. Bütün bu rezilliklere rağmen son ana kadar şansımız devam etti. Bu zaten çok çok ekstra ve asla hak etmediğimiz bir durumdu.
En iyi 3.cü saçmalığının uygulandığı ve muhtemelen birdaha uygulanmayacak bir kural sayesinde şansımız devam etti. Ama biz 3.cü olmayı bile hak etmedik.
Herşeyi bırakın Bizim bu turnuvaya katılmamız için 20 tane mucize gerçekleşti.
A'dan Z'ye hiçbir şekilde hiçbirşeyi hak etmedik. Hak edecek birşey sunmadık.
Peki neden böyle dramatik bir son oldu? Bence bu hak etmememize rağmen son ana kadar şansın devam etmesi ve son anda 87de dramatik bir golle şansın son bulması, bu dramatik olay bizim daha fazla acı çekmemiz için tanrı tarafından atılan bir tokattı. Bize verilen şansları, 1.ci 2.ci 3.cü 33.cü şansları nankörlükle teptiğimiz için böyle dramatik bir son ile cezalandırıldık.
Ve evet. Hak ettiğimiz buydu. 0 çekip elenmek fazla acıtmazdı. Ve biz acısız elenmeyi de hak etmedik. Biz böyle dramatik bir şekilde elenmeyi hak ettik...
Oh rahatladım...
