Ben 7 yaşında Beşiktaşlı oldum. Sene 96. Babam Fenerbahçeli. O zamanlar Yalova'dayız belki bilen vardır Aydın4 tatil sitesi bütün İstanbul yazın orada toplanırdı.
O gün bir şey duydum. Akşam maç var! Hoca Senin Kartal'ı alalım 6 kişi onunla gideriz diğerleri de Yusuf'un arabayla.. Durur muyum tutturdum ben de gideceğim diye ne maçı olduğunu bilmeden.
Derken arabada anladım Fenerbahçe ile bir takım maç yapacak. Arabadaki herkes Fenerbahçeli istisnasız tuhaf gelmişti diğer takıma haksızlık olmuyor mu diye
Birahane gibi bir yere geldik dehşet kalabalık. Daha 15. saniyede filan bir gol geldi. Abartısız salonun tamamı ayağa fırladı goool diye. Golü atan da Elvir Bolic. Abartısız herkes çığrınıyor. Devamında Oğuz attı. Yine aynı manzara.
Sonlara doğru adını hala unutmam Johnsen attı 2-1 yaptık ben fırladım ayağa nasıl bağrıyorum gol işte gol diye! Taş çatlasın 4-5 kişi bağırıyor ama herkes bana bakıyor kim bu velet diye
Amcam, babam, eniştem ulan golü biz yedik şşşt sus mus yapıyorlar yok ulan golü Fener yedi sus yok sen Fenerli değil misin oğlum insan sevinir mi gol yedi diye!
Ve o kritik cümle. Hayır ben Beşiktaşlıyım!
