Arkadaşlar bende birkaç kelime yazmak istedim. wow'dan dh'den sonra buraya geldik. ilk günlerden beri üye oldum. Ben karışmayıp güzel yazılarınızı takip etmeyi seçtim, ellerinize sağlık.
Bazı zamanlar oldu Şeref Bey bizi çok yordu. Bazı geceler uykular kaçtı kalktık stadı izledik. Gün saydık bize yetmedi. Kolon saydık, hafriyat kamyonu saydık yetmedi. Biz kalktık koyulan prekastları saydık, çatı kolonlarını saydık bize bunlarda yetmedi. o çatı düştüğünde biz ilk allah ölüm vermesin dedik, şükür zaman önemli değil şükür dedik. Koltuk saydık, bize buda yetmedi.
Bu arada sevgilim oldu, evlenelim dedik ben evlenme teklifi ederken ulan dur iki dakika daha bakıyım mabed bilgi verecekti derken yüzüğü kızın önüne düşürdüm. Bana buda yetmedi. Zaman geçti kız yüzüğü attı, kimseye gidemedim kalktım gittim inşşaatın karşısına, beni bir o inşaat sesleri anladı. Bizi başka kimse anlamadı.
Delimiyiz neyiz anlamadım ki. Bir beton yığını dediler geçtiler, biz aşk'ı onların anladığından farklı yaşadık.
Şimdi yarın Beşiktaş'ta bizimkilerle buluşucaz. Yürüyeceğiz o ağaçlı yoldan. O yolun köşesinden döneceğiz nefes nefese. Hak, diyeceğiz. Şeref'inle sesimizi duy. Bize buralar tanıdık, bizi bizsiz bırakma bir daha ne olur diyeceğiz.
Eyvallah abiler, kardeşler. Hepinizin yüce gönlü saolsun..