Gecmis senelerde default olarak rotasyonu asiri dar kurardik. Yerli rotasyonu ozellikle 1 veya 2 kaliteli oyuncudan olusurdu, digerleri agir kelepir olurdu.
Yabancilarda da 2 tane potansiyelli egolu oyuncu, digerleri vasat olurdu; takim arasi buyuk farklar ve dar rotasyonla hicbirsey yapamazdik.
Bu seneki en buyuk fark yerli rotasyonunun genisligi (Kenan, Muratcan, Safak, Erkan, Ilkan, Serhat) ve yabancilardan cok on plana cikan egolu bir oyuncunun olmamasi, ama tum yabancilarinin kalitesinin birbirine yakin olmasi.
Top paylasilinca ve rotasyon genis olunca iyi bir takim ortaya cikiyor. Ama bu iyi takimla belirli bir noktaya kadar geliyorsun iste.
Rakip belirli bir seviyeye cikinca nefesin yetmiyor. Aslinda bu tur dakikalar icin 1 tane 'yanan adam' bulundurmak sart. Keske Thompson yerine Bobby Brown kalsaydi bu takimda.
Ufuk Sarica'nin elinde Bobby Dixon performansi verirdi. Bu oyuncu topluluguyla sanki iyi basketbol oynayacagiz, ama yari finalde nefes yetmeyecek gibi duruyor, ki yazik olurdu harbiden....
