Neden son sayfa da herkesin Beşiktaş ile tanışma anısı var?
nacizane inceden birşeyler bende karalamak isterim.
Benimki de basit bir hikaye olsa da hafızada yer etmiş ve silinmiyor.
Tüm aile koyu fenerli, yeğenler, dayı, enişte, vs.. herkes fenerli formalı kombineli kongre üyesi vs.. benim tek garip peder beyim beşiktaşlı birde her akşam 2 tek'i garanti olan dedem.
daha ilkokulda bile bana ne harçlıklar veriliyor, ne kolalar ne çikolatalar alınıyor fenerli olayım diye, eskiden pendik girişte lunapark vardı sonra kartal'a da kurdular dayım lunapark'a gidelim mi derdi, e çocuguz sevinçle evet derdik sonra kulise başlardı dayım, ban dönünce dededin babanın önünde artık fenerliyim diyeceksin diye, ben her bu teklifi duydugumda çekindiğimi böyle hayır demek istediğimi ama lunaparkı da kaybetmek istememenin verdigi hissi de aynı anda yaşardım. e me kem küm derken dayım hadi gel lunaparka gidince ikna olursun derdi.
kaç sene boyunca lunaparkta bişeye binmek istedigimde yada eve dönmeyelim daha kalalım istedigimde en büyük fener demişimdir çok defa
ama her eve dönüşümüzde dayım sorardı bende hep beşiktaş derdim.
eşşek sıpası deyip bassardı küfrü bende kaçardım
yine birgün lunaparka gidelim dedi, ben o sevinçle anneme haber vereyim derken merdivenlerden düşmüştüm
kaşım açılmıştı. telaşla hastaneye götürdüklerini hatırlıyorum orada dikiş atılmış vs.. ben hatırlamıyorum, dayıma sormuşum; dayı ben beşiktaşlıyım fenerli olamam yine götürür müsün lünaparka demişim, dayımda o an ikna olmus ve kabul etti benim beşiktaşlı oldugunu.. artık çocuk aklımızla dayanılmaz bir yük olmus bu heralde
nasıl beşiktaşlı oldugumu hatırlamam ama nasıl vazgeçmediğimi, nasıl sıkı sıkı bağlandıgımı hiç unutmam.
Hep beraber çok fener maçına gittik, inönü'ye de gittik arada takılırız birbirimize ama bu dünyada 4 tane çirkef olmayan fenerli sayarım 3'ü benim aileden. gerçekten objektif insanlardır ama eniştemi saymam o da fenerli ama adama fenerbahce 2+2=5 ettiğini söyledi de, 5'e inanmaya başlar. o kadar kapalı dış dünyaya
seneler geçti, yaşlılar yerlerini yeni doğan çocuklara, yeni bireylere bıraktılar.
o güzel insanlar güzel hatıralarla aklımızda kaldılar.
O yaşlarda ne zaman bir çocuk görsem bu kıvamda yaklaşabilir miyim, o çocuklara böyle güzel dokunabilir miyim, doğruyu iyiyi öğretebilir miyim diye düşünürüm.
Herkesin karşısına iyi, doğru insanlar çıkarsın hayat.
dünya dönüyorsa bize böyle güzel anılar yaşatan insanların hatrına dönüyor.
