93 yılında son maça çıkarken averajda biz gerideydik ve daha maçın başlarında 10 kişi kalıp 1-0 geriye düştüğümüzde Ankara’da 2-3 gol olmuştu bile.
Sonrası malum
Maçtan önce çok umutluydum, gençliğimin ilk yıllarında büyük yıkım olmuştu.
O sezon +2 averajla önde olan onlardı, şimdi biziz.
Onlar deplasmanda biz içerideydik, şimdi tersi.
O zaman umutluydum, şimdi değilim.
Her şey tam tersi, sonuç da öyle olsun inşallah.
28 yıl geçmiş. İntikam soğuk yenen bir yemekse, yeterince soğuyacak vakit geçmiş...
O zaman ben de umutluydum, çünkü 4. şampiyonluğa koşuyorduk ve takımdan emindik.
Ama karşı tarafın bu derece rezilleşebileceğini ön göremiyorsun tabii ki ergen kafayla .
O iğrençliğin 1 hafta öncesinde Sami Yen'de GS ile 1-1 berabere kalmıştık.
Ankara'dan kalkıp abimle birlikte gittiğim ilk deplasmandır. Seyirci yarı yarıyaydı o zamanlar.
Üst geçitten kafamıza koca koca taşlar fırlatmışlardı kuyrukta beklerken.
Bir de maç 1-1 devam ederken bizim K.Ali (Ali Günçar) altı pastan inanılmaz bir gol kaçırmıştı.
Her detayı o kadar net hatırlıyorum ki.
Umarım dediğiniz gibi intikam günü gelmiştir.